Tuesday, March 14, 2006
NA NAMAN. waaahh...hindi ko mapigilan na huwag umiyak!!!...grabeh...ayokong magsawa!!!...wahuhuhuhu...takte kasi...nasira ko ung cell ko...actually hindi ako...aksidente siya...walang sumira...pero feeling ko ako talaga may kasalanan...kung hindi ko un nilagay sa bulsa ko eh di sana gumagana pa ngayon...takte talagaaa!!!...wahuhuhu...
ambabaw ba ng iniiyakan ko??...kung alam mo lang kasi kung gaano talaga ako ka-depressed!!!...o nadedepressed dahil sa nangyari!!!...tignan mo na lang...ung kuya ko...nung isang araw nasira ung cell niya...nahulog mula sa kanyang bulsa!!!...aksidente yon...pero siyempre sino ang mapapagalitan?!...ung bulsa ba niya?!...syet...dibah hindi?!...(wait lang...kuha muna tissue...harhar...)...tapos ano na naman?!?!..gastos?!...tapos ano pa?!...dinagdagan ko pa!!!...sinira ko rin ung akin!!!...i mean nasira rin ung akin!!!...(wah basta sira na!!!...amp)...
kawawa naman si papa...ay nakoo!!!...gumawa na naman ako ng mali!!!...waaahhh...ewan ko ba...ayoko talaga na nakakagawa ng mali lalo na kapag hindi ko kayang masolusyunang mag-isa...at higit sa lahat......nandadamay pa ako...wahuhuhu...haaaiii...ansakit na ng mga mata ko!!!...(@_@)!!!...tapos ngayon pupunta pa siya ng sm para ipaayos ung cell ni kuya!!!...ang hindi niya alam pati ung akin mapapadpad na rin dun!!!...(wah buti kung ipaayos pa?...ay hindi hindi...kung maaayos pa!!!...wah...sana naman maayos!!!)...feeling ko tuloy pabigat talaga ako...waaahhh...*iyak*...parang tanga...tumutulad pa ako sa mga kapatid ko na nagpapabigat...syet talaga...i hate myself...
hindi naman sa perang magagastos eh...ung kasalanan ko lang!!!...ako ako ako ako ako!!!...ako ang may kasalanan!!!...ung kasalanan ko kay papa!!!...waaahhh...sobrang naguiguilty ako!!!...magalit na lahat sa akin ng tao wag lang talaga mga magulang ko!!!...sobrang buong buhay ko...inilalaan ko para lang sa kanila...(waaahhh naiiyak na naman ako!!!)...as in halos lahat!!!...ung kahit na tinatamad na akong mag-aral...nag-aaral pa rin ako kasi nga para sa kanila...ung kahit na wala akong matanggap na materyal na bagay sa mga achievements ko basta makita ko lang na masaya sila...ayon...alam ko hindi ako perpektong anak...kahit kelan hindi ako naging perpektong anak...pero mahal ko lang talaga sila...at kaya naman ngayon sobrang nagagalit ako sa sarili ko!!!...pangalawang beses ko na itong ginawa...wahuhuhu...hindi na naman ako nag-isip!!!...waaahhh...sana mapatawad ko sarili ko!!!...
tapos siyempre mahal ko na rin ang cellphone ko...haha...totoo...lahat ng bagay na napupunta sa akin...maliit man o malaki...minamahal ko...naaalala ko tuloy ung cell ko na ninakaw!!!...(waaahhh...nakarma na kaya ung nagnakaw non?!)...tapos eto na nga!!!...may bago na akong cell...nung una sabi ko: "iingatan ko na talaga to pramis"...tapos hanggang sa love ko na rin ung cell ko...tapos ngayon?!?!...watda?!...nasira ko...mukhang mawawala na naman sa akin...(tangna!!!...andrama!!!...ampowtek)...
bigla pang bumanat si kinsley kanina sa cr ng: bakit kaya nawawala pa ung mga bagay na natutunan mo nang mahalin?!...amp...pati ba naman dun?!...na-aapply?!...takteeeee...waaahhh...mukha na akong ipis...anliit na ng mga mata...its so reeeddd!!!...at masakit na siya...kanina pa actually...
pano ko kaya sasabihin kay papa?!?!...God help me!!!...kaya ko toh??...oo basta!!!...kaya ko toh!!!...nandyan naman si God...mohohoho...pero...ahmm...kaya ko nga...kaso......natatakot ako...damn... (T_T)